Velayet davası...

Burada açık açık bahsetmemiştim ama 2 yıldır devam eden bir velayet davam var. Eski eşim ve ailesi benden intikam almak adına oğlumu bana göstermiyor. Ben de velayet davası açtım. Bir baba için kazanması çok zor bir dava. Hakimler nedense her zaman anne tarafına meyilli oluyorlar, haksızlıkları ne kadar net ortaya koyarsanız koyun sonuç değişmiyor. Bu dava üzerinde sanki ikinci işimmiş gibi çalıştım. Elimden gelen herşeyi yaptım. Bu Eylül ayında karar verilecek. Kazanma ihtimalim %40'tan fazla değil. Bir tek şey benim lehime çıkabilir, o da oğlumla görüşme zamanlarım daha net belirlenir ve her defasında icra memuru götürmek zorunda kalmam. Bir hesap yaptım; bir yıl içinde 52 haftasonunun 42'sinde icra memuru ile almışım oğlumu. Bir önceki yıl da 52 haftanın 32'sinde icra memuru çağırmışım. Bu ne biçim adalettir?!! Karardan önce son bir dilekçe yazma hakkım var, bu dilekçeyi ben yazacağım. Bütün duruşmalara girdim, söylenen yazılan herşeyi dinledim ama bütün dava ve duruşmalar boyunca bir tek kelime bile söylemedim, bunu haksızlık olarak kabul ediyorum ve son dilekçeyi avukatım değil, ben yazacağım. Bu çok uzun bir hikaye, vaktim oldukça, yavaş yavaş anlatırım burada.